Του Αρχιμ. Μακαρίου Τσιμέρη στην Romfea.gr

Σαν σήμερα, πριν δεκατρία χρόνια, η σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, εξέλεξε Μητροπολίτη Λαγκαδά τον πολυσέβαστο Γέροντά μας, π. Ιωάννη, Πρωτοσύγκελλο τότε της Αποστολικής Μητροπόλεως των Θεσσαλονικέων.

Στην ίδια συνεδρίαση εκλέχθηκαν επίσης και οι κατά πάντα άξιοι, ο Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλος, ο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, ο Φωτικής κ. Διονύσιος ο Δ' και μετέπειτα Ζακύνθου και ο Επίσκοπος Τανάγρας κ. Πολύκαρπος.

Άλλη μία αφορμή να φέρουμε στο νου μας θύμησες από την μορφή του καλού μας Πατρός και Ιεράρχου, ο οποίος σημάδεψε με τη δράση και την δυναμική και πληθωρική του παρουσία την ιστορία, τόσο της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, όσο και αυτήν του Λαγκαδά, της Λητής και της Ρεντίνης, στο διάβα της πορείας του πριν αναχωρήσει για την Ουράνια Βασιλεία στις 15 Νοεμβρίου 2020.

Παραμονή της εορτής των Αγίων Ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των Φωτιστών των Σλάβων, και όχι μάλλον τυχαία η εκλογή του συνέπεσε αυτή τη μέρα, καθώς στον Προσκυνηματικό Ναό στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης εργάστηκε άοκνα για να τον αναδείξει και να τον μεγαλύνει.

Αυτή τη μέρα ιερούργησε το πρωί στον Ιερό Ναό της Παναγίας Δεξιάς, που τόσο αγαπούσε, κοντά στο πνευματικό του παιδί π. Ευθύμιο Βακαλάκη και κατηφορίζοντας για την Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας, της οποίας ήταν Ηγούμενος, επληροφορήθη περί της εκλογής του από επιστήθιο φίλο του Ιεράρχη και ευθύς αμέσως από τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και ευεργέτη του κ. κ. Άνθιμο.

Ο πρώτος δε που προσέτρεξε για να τον συγχαρεί εκείνες τις ώρες, ήταν ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας, με τον οποίο διατηρούσε επί χρόνια μια βαθιά και ειλικρινή φιλία.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Ιωάννης ήταν ένας άνδρας ιερός, μορφωμένος, φιλάνθρωπος, απλός, δυναμικός, εμβριθής ρήτορας, χαρισματικός, ευγενής.

Στη Χριστιανική του διδασκαλία εύρισκε καταφύγιο η αγωνία μας για το φθαρτό και το μάταιο της ανθρώπινης φύσης μας και η απέραντη αγάπη του για τον άνθρωπο μας δημιουργούσε την ασφάλεια που χρειαζόμασταν όλοι για να αντιμετωπίσουμε την εγκόσμια ματαιότητα.

Διακρίθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των άλλων, για την διάσωση και ανάδειξη των βυζαντινών μνημείων. Η μόρφωση του Ιερού Κλήρου, ο ευπρεπισμός και η ανέγερση νέων Ναών, η βοήθεια προς τον πάσχοντα άνθρωπο ήταν μερικές από τις πολλές και μεγάλες αγωνίες του στην Μητρόπολή του.

Η μεγαλύτερη όμως ήταν η μετάδοση του αληθινού μηνύματος του Ευαγγελίου, το οποίο κήρυττε κάθε φορά που ιερουργούσε.

Οι καρποί της διακονίας του θα μας θυμίζουν για πάντα το μέγεθος της αγάπης του για τον άνθρωπο, εφαρμόζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το «Αγαπάτε Αλλήλους».

Κι όλα αυτά με την απαράμιλλη σεμνότητά του και παράλληλα με τη χαρακτηριστική δυναμικότητά του καθώς και με την ταπεινοφροσύνη του αληθινού Διακόνου της Χριστιανικής Θρησκείας.

Ήταν ιδιαίτερα φιλάγιος και φιλακόλουθος, εκφράζοντας με ευλάβεια την αγάπη του στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, επισκεπτόμενος συχνά το Αγιώνυμο Όρος, έχοντας στενή σχέση με τον Μοναχισμό.

Ποτέ του δεν δείλιασε, δεν φοβήθηκε να εκφραστεί, δεν κουράστηκε να προσπαθεί. Ακόμα και όταν τον πίκραναν και τον στενοχωρούσαν, λόγια και έργα ολίγων, έβρισκε τη δύναμη να συγχωρεί, να κατανοεί την ανθρώπινη ματαιότητα, να συνεχίζει ακόμα πιο δυνατός. Είχε όντως το θάρρος του λέοντα και την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Τώρα, με την απουσία του, καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερα!

Τους καρπούς του έργου του, όλοι εμείς που ζούμε ακόμα, τους απολαμβάνουμε καθημερινά και τους χαιρόμαστε.

Κλείνοντας, εκφράζω, για ακόμα μία φορά, την ευγνωμοσύνη μου προς το σεπτό του πρόσωπο για τις ευεργεσίες του προς την αναξιότητά μου. Για την πατρική του αγκάλη, για το λιμάνι ασφαλείας που αποτέλεσε για εμέ, και όχι μόνο!

Ήταν Πατέρας και Αδελφός με όλη τη σημασία της λέξεως και τον μνημονεύω δικαίως και τώρα και για πάντα.

Χριστός Ανέστη Πολυσέβαστε Γέροντα Ιωάννη