Του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη (προσωπικά σχόλια περί του Θέματος αυτού)

Αν δεν γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις περί του Αυτοκεφάλου των Διορθοδόξων Συναντήσεων που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1960 με τις Πανορθόδοξες Διασκέψεις, με πρωτοβουλία μάλιστα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και τη συμμετοχή όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών μέχρι ακόμη και τον Ιανουάριο του 2016, θέσεις που είναι αποτέλεσμα περισσοτέρων πενήντα ετών εκ μέρους όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα για την προστασία της ορατής ενότητας των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Δεν πρέπει να αφήνουμε πολιτικούς παράγοντες να επηρεάζουν την ενίσχυση της ορατής ενότητας των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ιστορικά θα φαίνεται πλέον ότι αυτοί που δικαιώνουν τους ισχυρισμούς κάποιων ότι οι Ρώσοι θα επιδιώξουν με διάφορους τρόπους να έχουν σε όλο το κόσμο επισκόπους χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους κανένα είναι δυστυχώς το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο.

Με τη χωρίς διάλογο με τις Αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες για να εξεταστεί το θέμα της κανονικής εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας στην Ουκρανία το αποτέλεσμα είναι σήμερα οι Ρώσοι να στείλουν κληρικούς τους σε όλες τις περιοχές της εκκλησιαστικής κανονικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, ακόμη και μέσα στην Τουρκία και μάλιστα και στην Κωσνταντινούπολη.

Αυτό σημαίνει ότι οποιανδήποτε Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία τοποθετηθεί υπέρ της θέσεως του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου για το θέμα του Αυτοκεφάλου της Ουκρανίας, αμέσως οι Ρώσοι θα στέλλουν κληρικούς τους στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Τοπικής αυτής Εκκλησίας.

Όλοι θα γίνουμε άνω κάτω και δεν ξέρουμε ακόμη που θα μας βγει, σε εποχές μάλιστα δύσκολες που θα έπρεπε η απανταχού Ορθοδοξία να είναι ενωμένη και ενισχυμένη για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στις σύγχρονες προσκλήσεις της ταραγμένης εποχής μας.

Πρέπει να λειτουργήσει άμεσα Μικτή Εκκλησιαστική Επιτροπή με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας για να εξετάσουν από κοινού το θέμα και να προετοιμάσουν συνάντηση των δύο Προκαθημένων των δύο αυτών Εκκλησιών για να προλάβουμε τα χειρότερα.

Οι πρωτοβουλίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου έγιναν εκ μέρους όλων των Προκαθημένων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα των Προκαθημένων των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και της Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών της Κύπρου και της Αλβανίας για να δώσουμε προτεραιότητα στο διάλογο της Αγάπης για να προλάβουμε τα χειρότερα.

Χωρίς διάλογο τα προβλήματα δεν λύνονται, αντίθετα μεγαλώνουν και μας απειλούν να μας πνίξουν.

Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την υφιστάμενη αντιπαράθεση του μίσους και της κακίας που καλλιεργούν μερικοί φανατισμένοι χωρίς να σκέφτονται τις ρωγμές που απειλούν να επιφέρουν στην ορατή ενότητα των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Προσευχόμαστε όλοι μας αυτοί που φέρουν ευθύνη για τη κατάσταση αυτή να τους φωτίσει ο Θεός και να συμβάλουν στην έναρξη του διαλόγου για να προλάβουμε τα χειρότερα.

Όταν ξεκίνησε το πόλεμο στο Ιράκ ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπους που αιματοκύλησε με τον ένα ή το άλλο τρόπο ολόκληρο το Πλανήτη μας, πήγε αμέσως μετά να ομιλήσει στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το πρόβλημα του AIDS που τότε ήταν από τις μεγαλύτερες απειλές για το μαζικό πρόωρο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και μάλιστα νεαρών ηλικιών.

Αν και έλεγε σοβαρά και σωστά θέματα για την αντιμετώπιση του AIDS ο κ. Πρόεδρος όλοι γελούσαν και δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά.

Αν και προσωπικά διαφωνώ, με αυτό που θα αναφέρω, δυστυχώς κάποιοι στα Ηνωμένα Έθνη και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών σχολίασαν το ίδιο και για το Πατριαρχικό Μήνυμα του Οικουμενικού μας Πατριάρχου προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ για το θέμα της ειδικής συνεδρίας της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για τα προβλήματα της Κλιματικής Αλλαγής.

Μεταξύ άλλων τονιζόταν στο Πατριαρχικό μήνυμα η σημασία του διαλόγου και η συμμετοχή όλων για την προσπάθεια όλων μας να σωθεί ο Πλανήτης μας μέσα από την ειρηνική συνύπαρξη μας, ενώ με το θέμα της Ουκρανίας ο άγιος Γαλλίας επιμένει ακόμη ότι ολοκληρώθηκε το στάδιο του διαλόγου, την ώρα μάλιστα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι οι Προκαθήμενοι των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών επιμένουν στο διάλογο για να προστατευθεί η ορατή ενότητα των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ο θεσμός της οικουμενικότητας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου πρέπει να διασωθεί με κάθε τρόπο με σοφία και σύνεση, όπως διασώθηκε όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν και ιδιαίτερα με την ενίσχυση του θεσμού αυτού κατά τα τελευταία εξήντα έτη με τη λειτουργία των Πανορθοδόξων Διασκέψεων και των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης.

Δεν νομίζω να προστατεύουμε τον οικουμενικό θεσμό του Οικουμενικού μας Πατριάρχου με αποφάσεις που είναι αντίθετες από τους κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να ρισκάρουμε να κάνουμε τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη ένα εφημέριο μιας απομονωμένης ενορίας.

Πρέπει με το διάλογο να βρούμε μια λύση που πάντοτε ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης ως ο Πρώτος, με τον συντονιστικό του ρόλο της αγάπης και της ενότητας, θα ηγείται όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα των Ρώσων, να είναι το ορατό σύμβολο της ενότητας μας και όχι η απειλή του μεγαλύτερου σχίσματος που θα γνωρίσει στην Ιστορική της πορεία η Ορθόδοξη Εκκλησία.