Την Κυριακή του Τυφλού ( 21η τ.μ. ) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ.Παντελεήμων χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Αγ. Παντελεήμονος Ιλισσού πλαισιωμένος από τον λόγιο προϊστάμενο του Ναού Πρωτοπρ. Σπυρίδωνα Λόντο και το ευλαβή συνεφημέριό του Πρωτοπρ. Ιωάννη Φλαριώτη.

Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κορωνείας, παίρνοντας αφορμή από την ευαγγελική περικοπή της ημέρας είπε:

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού, μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για την συνείδηση.

Τι είναι η συνείδηση; Μια εσωτερική φωνή, που μας προτρέπει να κάνουμε το καλό και μας αποτρέπει από το να κάνουμε το κακό.

Και μετά από κάθε ενέργειά μας,μας επαινεί ή μας καταδικάζει ανάλογα με τις ενέργειές μας.

Είναι,θα λέγαμε,ένας εσωτερικός δικαστής.

Όμως για να λειτουργεί σωστά η συνείδηση, πρέπει να είναι υγιής. Γιατί και η συνείδηση αρρωσταίνει. Η περικοπή μας δείχνει επαγωγικά τις αρρώστιες της.

α.Περιδεής συνείδηση. Ο άνθρωπος με την περιδεή συνείδηση φοβάται εκεί που δεν θα έπρεπε. Ζει σε διαρκή αγωνία.

Την εικόνα της περιδεούς συνειδήσεως μας δίνουν οι Μαθηταί. Βλέποντας τον τυφλό φοβούνται ότι τιμωρία για κάποιες αμαρτίες είναι η τύφλωσή του. Ο Κύριος απορρίπτει αυτήν την σκέψη.

β.Ελαστική συνείδηση. Αυτή κάνει τον άνθρωπο να τα συγχωρεί όλα στον εαυτό του.Η συνείδησή του είναι σαν το λάστιχο, που τεντώνει.

Τεντώνει η ελαστική συνείδηση και τα δικαιολογεί όλα. Ακόμη ο άνθρωπος με την ελαστική συνείδηση υπολογίζει σκοπιμότητες και δεν ομολογεί την αλήθεια. Αυτήν την συνείδηση εμφανίζουν οι γονείς του τυφλού.

γ.Και η φοβερότερη αρρώστια της συνειδήσεως είναι η πόρωση ! Ο άνθρωπος με την πορωμένη συνείδηση χαίρεται όταν κάνει το κακό.

Διαστρέφει την αλήθεια και την πραγματικότητα προκειμένου να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Εκπροσωπούν αυτήν την αρρώστια οι Φαρισαίοι.

δ. Βέβαια υπάρχει και η υγιής συνείδηση. Αυτήν παρουσιάζει ο πρώην τυφλός. Με θάρρος ομολογεί την αλήθεια της θεραπείας του, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές.

Αυτή η υγιής συνείδηση διαμορφώνεται, με την Χάρη του Θεού,όταν διερευνούμε «τι το θέλημα του Θεού , το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» ( Ρωμ. ιβ, 2 ).

Και ο πιστός, που έχει σαν πυξίδα στην ζωή του την υγιή συνείδηση, δεν χάνει τον δρόμο του ποτέ. Τον δρόμο, που τον κρατά κοντά στον Χριστό. Έχουμε,όμως, υγειά συνείδηση;