Την Κυριακή της Σαμαρείτιδος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Αγ. Σοφίας Ψυχικού πλαισιωμένος από τον εκλεκτό προϊστάμενο του Ναού Αρχιμ. Ιωαννίκιο Κουλιανόπουλο, τον συνεφημέριό του Αρχιμ. Χριστόδουλο Κλαδίτη και επισκέπτες ιερείς.

Η περικοπή των Πράξεων των Αποστόλων της ημέρας έδωσε αφορμή για το κήρυγμά του και μάλιστα ο στίχος:

1. «Οι μεν ουν (οι Απόστολοι) διασπαρέντες εκ της θλίψεως της γενομένης επί Στεφάνω,διήλθον μέχρι Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας» (Πράξ. ια, 19).

Ποιός, αλήθεια, μπορεί να προβλέψει το σχέδιο του Θεού; Ένα τραγικό γεγονός, ο μαρτυρικός θάνατος του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, που έγινε ο Σημαιοφόρος της μεγάλης πομπής των Μαρτύρων, που θα ακολουθούσαν,είχε συνέπειες.

Συνέπειες θαυμαστές για την Εκκλησία και την εξάπλωση του κηρύγματος του Ευαγγελίου.

Γιατί αυτός ο διωγμός των πιστών στην Παλαιστίνη ήταν,όπως σπάζει το ρόδι και σκορπίζουν οι κόκκοι του.

2. Ακριβώς αυτήν την εικόνα χρησιμοποιούν οι Πράξεις των Αποστόλων στην περικοπή,που ακούσαμε σήμερα: «Διασπαρέντες»! Σκόρπισαν οι Απόστολοι «έως Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας».

Ανθρωπίνως σκεπτόμενοι θα λέγαμε ότι,αν δεν συνέβαινε «η θλίψις επί Στεφάνω», θα έμενε το κήρυγμά του Ευαγγελίου μια «ενδοπαλαιστινιακή» υπόθεση.

Όμως ο Θεός γνωρίζει να πραγματοποιεί τα σχέδιά Του. Και πολλές φορές ένα γεγονός θλίψεως μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα εκεί, που Εκείνος θέλει. Και να προκύψει από το πικρό γλυκύ.

3. Γι' αυτό, όταν συμβαίνει κάτι θλιβερό στην ζωή μας, ας μη δυσανασχετούμε,όταν δεν βλέπουμε την απάντηση σε ορισμένα «γατί», που διατυπώνουμε.

Το «διότι» ίσως αργεί, αλλά έρχεται εν τέλει. Εδώ στη γη βλέπουμε το κέντημα του Θεού από την ανάποδη πλευρά του.

Και γι' αυτό μάς παραξενεύουν οι κόμποι, οι ανωμαλίες και τα ακατανόητα συμπλέγματα.

Όταν όμως έλθει η στιγμή να δούμε το κέντημα από την καλή του πλευρά, τότε θα διαπιστώσουμε ότι κάθε κόμπος και ανωμαλία της ανάποδης εξυπηρετούσε κάποιο σχέδιο, κάποιο σκοπό, κάποια αρμονία.

4. Οι άλυτοι κόμποι της ζωής αυτής,οι πόνοι, οι δοκιμασίες, οι περιπέτειες της ζωής, που μάς κάνουν κάποτε να δυσανασχετούμε κατά του Θεού, και δεν παίρνουμε απάντηση στα «γιατί» μας, θα αποδειχθούν σοφές βελονιές.

Έστω και επώδυνες, ίσως, βαλμένες όμως από το χέρι του Θεού στο σχέδιο της σωτηρίας μας.

Ας μη ξεχνάμε ότι στο σκοτάδι υψώνουμε τα μάτια μας στον ουρανό και βλέπουμε τα αστέρια. Και η θλίψη, πολλές φορές, μάς οδηγεί το βλέμμα προς τα Άνω.

«Εν θλίψει εμνήσθημέν Σου Κύριε» λέγει και ο Προφήτης (Ησαΐας, ιζ, 16).

5. Πράγματι, όταν όλα πάνε καλά στην ζωή μας, νομίζουμε ότι ο Θεός δεν μάς χρειάζεται.

Και θυμόμαστε το της Αποκαλύψεως «ότι λέγεις ότι πλούσιός ειμι και πεπλούτηκα και ουδενός χρείαν έχω, - και ουκ οίδας ότι συ ει ο ταλαίπωρος και ο ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός, - (Αποκ. γ, 17 ). Στην θλίψη,στον πόνο, στην αποτυχία,στην αρρώστια συνειδητοποιούμε τα μέτρα μας και στρεφόμαστε στον Θεό. Και Εκείνος δεν μάς απογοητεύει.

« Ίσχυε και ανδρίζου» μάς παραγγέλει. Ας στηριζόμαστε στην αγάπη του και τίποτα δεν θα μάς καταβάλει. Θα αποδειχθούμε νικητές !