Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

Χαίρετε Πατέρες θεοειδεῖς, Κολλυβάδες θεῖεοι, Ἐκκλησία σάλπιγξ χρυσῆ·

χαίρετε οἱ πράξει, καὶ λόγῳ δαδουχοῦντες, πιστοὺς εἰς τὸ γινώσκειν, δόγματα ἅγια.

Έξι ημέρες μετά το Άγιον Πάσχα τιμούμε την σύναξη των κολλυβάδων Αγίων. Δεκάδες άγιοι και όσιοι συγκαταλέγονται στην χωρία αυτή, ανάμεσα τους πολλοί γνωστοί (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Άγιος Νικόλαος Πλανάς, Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος) στο ευρύ κοινό και στους πιστούς Άγιοι αλλά και πολλοί όχι ιδιαιτέρως γνωστοί (Άγιος Παΐσιος ο εκ Μεσολογγίου καταγώμενος, ο Άγιος Θεοφάνης ο Γέρων, ο Άγιος Παρθένιος ο Χίος, ο Άγιος Παΐσιος ο Βελιτσκοφσκι )...

Κάποιοι από αυτούς δεν ''προβάλονται'' τόσο πολύ στα κηρύγματα ιερέων και ιεραρχών αλλά και ιεροκηρύκων διότι μαρτύρησαν ύστερα από δολοπλοκίες άλλων μοναχών και θεωρούν ίσως ''άβολο'' να εξηγούν στους πιστούς την μανία και τον φανατισμό που διακατέχουν και κυβερνούν τις καρδιές πολλές φορές από αδαείς και επιρρεπείς στον πειρασμό άλλων ρασοφόρων που έφτασαν κατά προτοπή τους να είναι έως και ηθικοί αυτουργοί μαρτυρικών δολοφονιών.

Ίσως πολλές φορές να φοβούνται και τον παραλληλισμό με άλλα γεγονότα είτε πολύ παλαιότερα είτε και πολύ κοντινά στην εποχή μας όπου κάποιοι σκεπασμένοι με ''προβιές'' αμνών και εν ονόματι του Χριστού και Αγίων πράττουν ''εγκλήματα'' θεωρώντας πως κάνουν το σωστό... μεγάλο και σοβαρό ζήτημα αυτό που δεν επαρκούν λίγες γραμμές για την ανάλυση του όμως... δεν πρέπει δε, να ξεχνάμε ότι τιμώντας, προβάλλοντας και δοξάζοντας τους Αγίους και ιδιαιτέρως τους μάρτυρες δοξάζουμε τον ίδιο τον Χριστό.

Ανάμεσα στους όχι και τόσο γνωστούς Αγίους κολλυβάδες Αγίους είναι και ο Άγιος Παΐσιος ο εκ Μεσολογγίου καταγώμενος και ο γέροντας του Άγιος Θεοφάνης ο Γέρων όπου μαρτύρησαν στο Άγιο Όρος.

Το κολλυβάδικο ζήτημα ξεκίνησε διότι κάποιοι μετέφεραν την τέλεση των μνημόσυνων από την ημέρα του Σαββάτου που κατεξοχήν αποτελεί ημέρα μνήμης των κεκοιμημένων στην ημέρα της Κυριακής η οποία είναι Αναστάσιμη και κατά την παράδοση και τους Ιερούς Κανόνες δεν πρέπει να τελούνται πένθιμες ακολουθίες κλπ και επεκτάθηκε και σε άλλα ζητήματα όπως για την Θεία Κοινωνία.

Στην Σκήτη της Αγίας Άννης όπως πληροφορούμεθα και από τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο αλλά και από τον Καισσάριο Δαπόντε αλλά και από νεότερους συγγραφείς που αντλούν στοιχεία από τους δυο προγενέστερους ζούσε σε ένα κελί ο καλλιγράφος Άγιος Παϊσιος ο εκ Μεσολογγίου καταγώμενος ο οποίος είχε βάλει μετάνοια στον γέροντα του κελιού του Προφήτη Ηλία, γέροντα Θεοφάνη.

Εκεί έγινε μοναχός και Ιερέας. Ήταν άψογος γνώστης της εκκλησιαστικής τάξης και αρκετά μορφωμένος το οποίο ίσως να είναι και προφανές αν αναλογιστούμε πως εκείνο τον αιώνα στο Μεσολόγγι, όπου πέρασε ο Άγιος τα παιδικά-εφηβικά του χρόνια υπήρχε ιδιαίτερη άνθιση στις τέχνες , στην οικονομία, στον πολιτισμό.

Λόγω της ευφράδειας του αλλά και των γνώσεων του κατέρριπτε κάθε μη ορθή δοξασία των αντι-κολλυβάδων και για αυτό έγινε ιδιαίτερα μισητός.

Δόλιοι αντι-κολλυβάδες προσπάθησαν να πείσουν έναν καπετάνιο να πετάξει στην θάλασσα έναν άλλον κολλυβά όσιο, το Άγιο Σίλβεστρο και για καλή του τύχη ένας Μεσολογγίτης ονόματι Χριστοφόρος που τον γνώριζε και επέβαινε στο ίδιο πλοίο έπεισε τον καπετάνιο να μην το πράξει και αντιλαμβανόμενος πως ίδιους σκοπούς είχαν και για τον Άγιο Παϊσιο του απέστειλε επιστολή προτρέποντας τον να εγκαταλείψει το Άγιο Όρος διότι όπως θεωρούσε ο ίδιος ως βέβαιο θα προσπαθούσαν να τον φονεύσουν.

Ο Άγιος Παΐσιος όμως αγνόησε αυτήν την προτροπή. Λίγες μέρες αργότερα δόλιοι αντι-κολλυβάδες της Σκήτεως της Αγίας Άννης και της Νέας Σκήτης προσέτρεξαν σε έναν γνωστό της εποχής αρχιληστή, τον καπετάν Μάρκο και τον παρακάλεσαν να προσέλθει στο Άγιο Όρος το οποίο και έπραξε.

Εκεί τον συνάντησαν πρώτιστοι των Σκήτεων και επικαλούμενοι τους πνευματικούς του Αγίου Όρους και πως αυτό θα ήταν το καλύτερο δυνατό για το Άγιο Όρος του παρέδωσαν μια λίστα με 4 ονόματα προκειμένου να τους ''διώξει από την παρούσα ζωή'' και οι ίδιοι θα εύχονται δια αυτόν εις τους αιώνες...

Πράγματι ο καπετάν Μάρκος αφού τον έπεισαν πως πρόκειται για καλή και θεάρεστη πράξη απέστειλε τα πρωτοπαλίκαρα του στην Σκήτη της Αγίας Άννης. Την στιγμή που έφτασαν στο Κυριακό είχε ξεκινήσει η αγρυπνία των Αγίων Πάντων και ζήτησαν να τους οδηγήσουν στο κελί του προφήτη Ηλία όπου διέμενε ο παπα-Παϊσιος ο καλλιγράφος.

Τους οδήγησαν εκεί και αφότου εισήλθαν εντός, πήραν ότι θεώρησαν πολύτιμο και αφότου έβαλαν τους πατέρες να τους μαγειρέψουν και έφαγαν, φόρτωσαν τα κλοπιμαία στους ώμους των δυο πατέρων και δέρνοντάς τους και υβρίζοντάς τους κατέβηκαν προς το Κυριακό.

Κατά θεία πρόνοια αλλά και σθεναρή βούληση των δυο πατέρων αυτών, Θεοφάνη και Παϊσιο, δεν κατέστη δυνατό να μεταβούν στο κελί του τρίτου της λίστας μιας και κατάφεραν να πείσουν τους ληστές πως ο τρίτος της λίστας είχε φύγει από το κελί του. Ενώ δε, ο τέταρτος της λίστας έλειπε από την προηγούμενη ημέρα στις Καρυές.

Περνώντας μπροστά από το Κυριακό της Αγίας Άννης και έχοντας τους δυο πατέρες φορτωμένους και ξυλοδαρμένους ως υπόδικους, οι πατέρες που βρίσκονταν για την αγρυπνία εκεί δεν εξέφρασαν κανέναν λόγω συμπάθειας η αγάπης όπως κανείς θα περίμενε για τους δυο πατέρες αυτούς όπως και θα πρόσταζε κάθε χριστιανική δοξασία.

Ιδιαίτερα γλαφυρός και συγκινητικός είναι στην περιγραφή του ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος όπου σε επιστολή του αναφέρει τα του μαρτυρίου των δυο οσιότατων πατέρων και με δάκρυα στα μάτια αναλογίζεται τις στιγμές εκείνες που δεμένοι, δαρμένοι, χλευασμένοι και ταλαιπωρημένοι στέκουν να ξαποστάσουν πίσω από την κόγχη του ιερού βήματος του Κυριακού της Αγίας Άννης κανείς από τους άλλοτε συνασκητές τους δεν προφέρει λόγο συμπάθειας και αγάπης ή έστω αποτροπής του επικείμενου κακού...

Πόσο σκληροί γινόμαστε όταν πέφτουμε σε πειρασμό και μέσα από τον εγωισμό μας εκδιώκουμε την θεία χάρη και βλέπουμε το ορθό ως λάθος και το λάθος ως ορθό φτάνοντας σε πράξεις βαριές που τις θεωρούμε ιδανικές για το καλό όλων μη μπορώντας να δούμε το πόσο λάθος είμαστε εμείς οι ίδιοι....

Η ίδια περίπου σκηνή και στο Κυριακό της Νέας Σκήτεως απ΄ όπου πέρασαν καθώς η αγρυπνία τελείωνε κι από εκεί τους κατέβασαν στο αρσανά (λιμάνι) της και αφού τους έδεσαν με σχοινιά πέτρες μεγάλες στον λαιμό, τους ανήγγελλαν το έγκλημά τους... υβρίζοντας τους παράλληλα και αποκαλώντας τους ως σκυλιά που δεν κάνουν κόλλυβα της Κυριακές όπως προστάζουν οι πνευματικοί του Αγίου Όρους κλπ κλπ.

Μα κι ο Άγιος Θεοφάνης και ο Άγιος Παΐσιος όπως και ο ίδιος ο Χριστός δίδαξε πάνω από τον Σταυρό του δικού Του μαρτυρίου συγχώρεσαν αυτούς που επρόκειτο να τους δολοφονήσουν μα και ευχήθηκαν υπέρ του σύμπαντος κόσμου και ευλόγησαν τους ''διώκτες τους'' και ευθύς αμέσως οι ληστές τους έριξαν στην θάλασσα ενώ λίγο πιο ψηλά πατέρες πρώην ''συνασκητές'' παρακολουθούσαν το κατόρθωμά τους...

Μαρτύρησαν το έτος 1773 λίγο μετά το πέρας της αγρυπνίας των Αγίων Πάντων λαμβάνοντας το στέφανον του μαρτυρίου και με δόξα συγκαταλέχθηκα σους αγίους οσιομάρτυρες της εκκλησίας μας. Συγκαταλέγονται στην χωρία των κολλυβάδων Αγίων η σύναξη των οποίων τιμάται 6 ημέρες μετά το Άγιον Πάσχα (το Σάββατο της Διακαινησίμου).

Εικόνα όλων των συγκαταλεγόμενων αγίων στην χωρία των Κολλυβάδων βρίσκεται στη καλύβη του Αγίου Γεωργίου της Νέας Σκήτης. Επίσης για τον Άγιο Παΐσιο και Άγιο Θεοφάνη φιλοτεχνήθηκαν και εικόνες από τον Αιτωλικιώτη αγιογράφο Φώτιο Κόκκαλη ενώ ύστερα από προτροπή και παράκληση του Σπυρίδωνος Σ. Καραχάλιου, ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ.κ. Ιωήλ πρόσφατα συνέταξε με κόπο και πολύ αγάπη παρακλητικό κανόνα στον Άγιο Παϊσιο τον εκ Μεσολογγίου καταγώμενον και εν τω Αγίω Όρει μαρτυρήσαντος.

Χαίρετε Άθωνος καύχημα λαμπρόν, της εκκλησίας θείοι πρόμαχοι και μεσίτες ημών

Χαίροις Παϊσιε καύχημα Μεσολογγίου και Σκήτης Αγίας Άννης αγλάισμα

Χάροις Θεοφάνη καύχημα απλότητος και άροτρο της αληθείας σεπτό

Χριστός Ανέστη..!!!