Στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοῦ Φαλήρου (Παναγίτσα) σήμερα (Ε’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 17 Ἀπριλίου 2016) ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Συμεών χειροτόνησε εἰς Πρεσβύτερον τόν Ἱεροδιάκονο τοῦ Ναοῦ π. Δημήτριο Τσουροῦ.
​
Ὁ π. Δημήτριος εἶναι ἔγγαμος μέ σπουδές στά οἰκονομικά καί τή Θεολογία στήν Ἀθήνα καί στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς. Θά ὑπηρετήσει ὡς ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Νέας Σμύρνης.
​
Στή χειροτονία παρέστησαν πολλοί κληρικοί καί λαϊκοί φίλοι τοῦ π. Δημητρίου, καθώς καί ὁ πνευματικός του Πατέρας Ἀρχιμ. π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου, Προϊστάμενος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «ὁ Σωτήρ».
​
Ἡ συγκίνηση ἦταν ἔντονη κατά τή διάρκεια τοῦ μυστηρίου καί ἡ θερμή προσευχή ὅλων ὁ νέος Πρεσβύτερος νά ἀναδειχθεῖ ἄξιος τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματος καί νά διακονήσει τήν Τοπική Ἐκκλησία μας μέ ἱεραποστολικό ζῆλο, αὐταπάρνηση καί ἀφοσίωση.
​
Ἀκολουθεῖ ἡ προσφώνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου:

​«Ἀγαπητέ Διάκονε π. Δημήτριε,
​
Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπέστη ἡ στιγμή τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας σου. Πρίν ἀπό ἕνα χρόνο καί ὀλίγες ἡμέρες, Κυριακή τῶν Βαΐων, στόν Ἱερό τοῦτο Ναό ἀξιώθηκες νά λάβεις τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.

Σήμερα ὁ Κύριος διά τοῦ ἐπισκόπου σου σέ καλεῖ νά ἀνέλθεις στόν βαθμό τοῦ Πρεσβυτέρου. Νά ἀξιωθεῖς «τῆς μεγάλης ταύτης ἱερατικῆς τιμῆς», ὅπως ἀναφέρει ἡ πρώτη εὐχή «Ἐπί χειροτονίᾳ Πρεσβυτέρου».
​
Κατά τήν ἱερή αὐτή στιγμή ἐπιθυμῶ νά ἐπισημάνω στήν ἀγάπη σου, ἀλλά καί πρός τόν λαό τοῦ Θεοῦ πού συμπροσεύχεται μαζί μας, δύο στοιχεῖα βαρύνουσας σημασίας, τά ὁποῖα περιλαμβάνει ἡ ἐκκλησιαστική πράξη τῆς χειροτονίας Πρεσβυτέρου.
​Τό πρῶτο.
​
Ἐντός ὀλίγου θά προσεγγίσεις τήν Ἁγία Τράπεζα. Θά κάμψεις τά γόνατά σου. Θά ἀκουμπήσεις μέ τά δυό σου χέρια τήν Ἁγία Τράπεζα καί θά ἐπιθέσεις ἐπάνω τους τό κεφάλι σου. Ἡ Ἁγία Τράπεζα, τό ἱερό θυσιαστήριο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ πηγή καί ὁ θησαυρός ὅλων τῶν χαρισμάτων. Ἀπό αὐτήν ἐκπορεύονται ὅλα τά θεῖα δωρήματα.
​
Στήν κεφαλή σου ἡ ταπεινότης μου πού ἀξιώνεται νά σέ χειροτονήσει θά ἐπιθέσει τό ὠμοφόριό του. Γιά ποιό λόγο; Γιά νά δηλωθεῖ ἡ ἀποστολική διαδοχή τοῦ ἐπισκοπικοῦ λειτουργήματος, τοῦ ὁποίου διακριτικό ἄμφιο εἶναι τό ὠμοφόριο.

Ἡ ἱερωσύνη ἑνός κανονικοῦ ἐπισκόπου καί κατ᾽ ἐπέκτασιν ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἔλαβαν οἱ Ἀπόστολοι καί ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους διαδοχικά καί ἀδιάκοπα λαμβάνουν οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας.
​
Ἐπί τῆς κεφαλῆς σου μαζί μέ τό ὠμοφόριο ὁ ἐπίσκοπος θά θέσει καί τό δεξιό του χέρι. Εἶναι τό ὁρατό σημεῖο μεταδόσεως τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος.

Ὅμως ἡ χειροτονία, ἡ ἀνάδειξη δηλαδή ἑνός μέλους τῆς Ἐκκλησίας σέ ἕνα ἀπό τούς τρεῖς βαθμούς τῆς ἱερωσύνης, εἶναι ἔργο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
​
Αὐτή τή θεία χάρη, πού θεραπαύει τά ἀσθενῆ καί ἀναπληρώνει κάθε ἔλλειψη, θά ἐπικαλεσθοῦμε γιά νά σέ ἀναδείξει Πρεσβύτερο.

«Τό χέρι τοῦ ἐπισκόπου ἀκουμπᾶ τήν κεφαλή τοῦ χειροτονουμένου», ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ὅμως τό πᾶν, δηλαδή ἡ μετάδοση τοῦ χαρίσματος, εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ. Τό χέρι τοῦ Θεοῦ εἶναι πού ἅπτεται τήν κεφαλή τοῦ χειροτονουμένου, ἐάν βεβαίως χειροτονεῖται ὅπως πρέπει· ἀξίως» (Εἰς Πράξ. ὁμιλ. 14,3· PG 60,116).
​
Τό δεύτερο.
​
Λίγο μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων, δηλαδή τή μεταβολή τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ σῶμα καί αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ ἐπίσκοπος καλεῖ τόν νεοχειροτόνητο πρεσβύτερο, θέτει στίς παλάμες του τόν ἅγιο Ἄρτο καί τοῦ λέει : «Λάβε τήν παρακαταθήκην ταύτην καί φύλαξον αὐτήν μέχρι τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε πού μέλλει νά σοῦ ζητηθεῖ λόγος γιά τό πῶς ἄσκησες τό ἱερατικό χάρισμα πού ἔλαβες».
​
Ἡ ἱερή αὐτή πράξη ἀποκαλύπτει τό μέγεθος τῆς εὐθύνης πού ἀναδέχεται κάθε νεοχειροτόνητος πρεσβύτερος. Τήν εὐθύνη αὐτή θά ἀναδεχθεῖς, Δημήτριέ μου, καί σύ σήμερα. Στά πήλινα χέρια σου θά ἀποτεθεῖ τό ἅγιο σῶμα τοῦ λυτρωτῆ μας Κυρίου.

Ἡ ὕπαρξή σου θά γίνει δοχεῖο τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος. Στό ἑξῆς πλέον γίνεσαι οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ εὐθύνη σου ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά ἀσκήσεις τό χάρισμα καί νά διακονήσεις τούς ἀδελφούς μας μέ φόβο Θεοῦ, μέ ζῆλο, μέ αὐταπάρνηση.

Αὐτό ἀκριβῶς σημαίνει νά φυλάξεις τήν παρακαταθήκη μέχρι τήν ὕστατη πνοή τῆς ζωῆς σου. Αὐτό σοῦ εὐχόμαστε ὅλοι μας ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας.»